ФОРУМ ТЕАТАР

Нараторот ја запознава публиката со ликовите, времето и местото на случување

ИВАНА - наратор: Вообичаен скопски ден. Градот се дави во магла и отровен смог. Учениците од ООУ “Димитар Миладинов” завршуваат со часовите и се упатуваат дома. Леон и Кате   живеат на Скопска Црна Гора, Деспина, Македонка и Александра во Нерези на Водно, Никола и Мила во Центар, Доротеа, Ненад и Маја во Карпош, Ива, Теа и Вероника во Аеродром а Христијан во Кисела Вода.
Во убавите денови се среќаваат по часовите, спортуваат, се забавуваат, работат на заеднички проекти, а сега секој брза дома што помалку да престојува надвор, што помалку да вдишува од загадениот воздух кој ги разболува и најсилните.
Во 14 часот, Леон и Кате веќе беа дома, ги пречека омилениот ручек, зеленчук подготвен на соларна скара,  скара што пече без чад и оган, а може да работи и во текот на ноќта иако работи на соларна енергија. За време на ручекот им раскажуваа на своите родители колку е темно и непријатно во градот и колку би сакале школото да го преселат на Скопска Црна Гора.

Дедо Ненад: Добро дело направив што ве спречив да заминете во градот. Селскиот живот со градската технологија е совршена комбинација. Ајде нагостете се со вкусниот ручек што ни го зготвило сонцето.
Баба Елена: Ех, некогаш некој да ми рекол дека чистиот воздух ќе стане привилегија. Не би му верувала. Многу сум среќна што живеам во оваа убавина.
Ивана – наратор:  Деспина, Македонка и Александра, качувајќи се по падините на Водно разговараа за секојдневни работи.

Деспина: Колку би сакала да не го минувам патот кој полека, но сигурно ме разболува.
Македонка: Тоа би било возможно само ако училиштето ни е во ова село.
Александра: Сега мора да се избањаме, за да ги тргнеме отровите и непријатните мириси. Замисли колку би морале да плаќаме за струја да не сме ги монтирале соларните колектори, па сега имаме доволно топла вода, а и домовите ни се доволно затоплени.

ИВАНА – наратор: Останатите ученици побрзо стасале дома, ги вклучиле климатизерите да се затоплат, бојлерите да се освежат, да ги тргнат отровите и саѓите од нивното тело, машините да ги исплакнат алиштата и ете ти чудо – снема струја. Иако е 14 часот, чиниш дека е полноќ, темна темница.

Бојан, кој инаку се плаши од темница, го пронајде телефонот и почна да ги бара своите другари да провери дали и во нивните населби снемало струја.

Бојан:  Здраво Доротеа! Во Центар немаме струја, па ме интересира како е кај тебе?
Доротеа: Ох, не само струја, се ми снема, светлина, топлина, храна. Уште ни ручекот не ми се зготви, имам топол јорган и надеж дека бргу ќе дојде струја.
Бојан: Хм, штом и ти немаш струја, дефектот е голем. Може и да потрае. Уживај во романтика, а јас ќе и се јавам на Вероника, таа најдобро знае, татко и работи во ЕВН.
Бојан: Здраво Вероника!
Вероника: И ти ли проверуваш кога ќе дојде струја? Не знам. Татко ми се уште не дојде од работа, ааа еве го, доаѓа.... вели дури во 20 часот ќе дојде струја.
Бојан: Лелеее, а што ке правиме со домашните задачи?
Вероника: Ништо и наставниците знаат дека нема струја, а дефектот се случил поради густата магла. Ве молев јас да го поддржиме проектот на Ива, големиот вентилатор што ќе ја оддува маглата и сите ќе бидеме спокојни.
Бојан: Да, во право си. Треба да и помогнеме, да го реализира проектот.

ИВАНА - наратор: Утредента, учениците се растрчаа, бара спонзори, финансиери да се изгради големиот вентилатор, а енергијата што ќе ја потроши вентилаторот ќе ја плаќаат сите жители на град Скопје. Не беше тешко да се добие согласност, на сите им здодеа ова маглиште.... По неколку месеци, големиот вентилатор ја чистеше скопската котлина од магла и ја префрли во Дојранската котлина.
Вентилаторот стана добар префрлувач на магла, од котлина во котлина, се нарушија меѓукотлинските односи, а магла како магла, не познава граници и навлегува и во соседските котлини, а набргу стана и светски проблем. Секој се обвинува со секого. Се трошат огромни количества на енергија да се реши проблемот, но некако не оди.

Публиката реагира и го менува текот на настаните.

Петар: СТОП! Јас имам идеја! Од утре сите на велосипед, кој не умее да вози велосипед, има градски превоз.
Македонка: Ајде да се обидеме да го намалиме загадувањето на воздухот, од утре автомобилите во гаража.
Елена: И без горење на дрва, отпадоци и пластика.
Бојан:   Да ги затвореме  вратите и прозорците кога го загреваме станот.
Вероника:  Да ги  спуштаме ролетните, да ги навлечеме завесите за да го намалиме губењето на топлината во текот на ноќта.
Ненад: Да, да, а да ги отвораме во текот на денот за да ја искористиме сончевата топлина.
Деспина: Да ги загреваме просториите во кои престојуваме, а не целиот стан.
Александра: Не се загадува само со загревање туку и со осветлување, пеглање, перење, ако штедиш енергија помалку загадуваш.
Кристијан: Така е, со внимателна употреба на електричните уреди, штедиме и ја чуваме животната средина.

ИВАНА - наратор:

Големите котлински вентилатори од година в`година  се помалку работеа, а набргу и целосно престанаа со работа и останаа како споменици да не потсетуваат на некое грдо време кое не посакуваме да се врати.

Клуб "Млади истражувачи"

ООУ "Димитар Миладинов"

Општина Центар Скопје